Czy trudno jest zgromadzić jesienne owoce i warzywa, stworzyć z nich piękną kompozycję, a następnie uwiecznić na obrazie? Wielu twierdzi, że to niełatwe zadanie – nawet dla doświadczonych i utalentowanych malarzy. Przyjrzeliśmy się dziełom różnych artystów, którzy ulegli fascynacji darom jesieni i znaleźliśmy wyjątkową kompozycję.

Jesień to bez wątpienia najbardziej kolorowa pora roku, która oszałamia bogactwem obrazów i aromatów. Uwielbiają ją nie tylko smakosze, ale i artyści. Dla malarzy stanowi nie lada gratkę. Wielu niewtajemniczonym wydaje się jednak, że stworzenie dobrej martwej natury (nie tylko jesiennej) to bardzo łatwe zadanie. Taki pogląd jest jednak błędny! Uwieczniając na obrazie zestawienie, w którym główną rolę pełnią owoce i warzywa, trzeba mieć nie tylko doskonałe wyczucie koloru i kompozycji, ale i smak oraz elegancję. Przy takim bogactwie możliwości łatwo przecież popaść w przesadę lub dać się zwieść chaosowi.

Martwa natura z dynią w roli głównej
Przyjrzeliśmy się dziełom tych malarzy, których zafascynowały dary jesieni i wybraliśmy bardzo ciekawy naszym zdaniem przykład. To „Martwa natura” Jana Chruckiego. Obraz powstał w 1839 r. Przedstawia elegancją kompozycję złożoną z jesiennych warzyw i owoców, którym towarzyszą ryby oraz ptactwo. Główną rolę gra na obrazie dorodna dynia w zieleni i żółci. Uwagę przyciągają również pięknie ułożone ogórki, grzyby wysypujące się z koszyka oraz złociste jabłka. Na obrazie znajdziemy także dorodną marchew, pietruszkę, kapustę (białą oraz czerwoną) i pomidora. Warto zwrócić uwagę na naczynia: na piękną błyszczącą misę (w której znajdują się ryby), wiklinowe kosze o ciekawym splocie, a także na dzbanki – jeden szklany (z wodą) i drugi kamionkowy (przykryty płótnem). Kolorystyka obrazu jest typowo jesienna: główną rolę pełnią na nim łagodne odcienie brązu, przygaszona zieleń i złocista żółć. Całość wzbogacają szczegóły w oranżu i fiolecie. Choć kompozycja składa się z wielu elementów, jest spójna oraz przykuwa uwagę.

Twórca i jego inspiracje malarstwem niderlandzkim
Jan Chrucki (1810-1885) urodził się w polskiej rodzinie szlacheckiej – w Ulle w zaborze rosyjskim. Już w liceum pilnie uczył się rysunku i malarstwa. Studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu, zgłębiał również tajniki dzieł wystawianych w Ermitażu. Malował głównie portrety, pejzaże oraz martwe natury. W początkach kariery artystycznej Chrucki pozostawał pod ogromnym wpływem sztuki niderlandzkiej XVII wieku i zajmował się m.in. kopiowaniem martwych natur. Jeszcze jako student dostawał nagrody za swoje obrazy. W 1836 r. – właśnie za martwe natury – otrzymał Wielki Srebrny Medal Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu. Obrazy namalowane przez Jana Chruckiego znajdziemy m.in. w Muzeum Sztuk Pięknych w Mińsku.